Πέντε νεαροί που ζούνε στην Ολλανδική ύπαιθρο (Μαασκάντζγιε) χτυπιούνται ακαριαία από την εργοδοτική αυθαιρεσία και το άδικο κράτος πρόνοιας.Έτσι, στην πιο παραγωγική στιγμή της ζωής τους, η αποτυχία ενός οικονομικού συστήματος, για την οποία διόλου είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι, τους αρνείται την εξέλιξή τους, τα όνειρα και τις φιλοδοξίες τους. Οι ήρωες μας διαφορετικοί μεταξύ τους αλλά ταυτόχρονα τόσο οικείοι για κάθε νέο άνθρωπο ανά την υφήλιο που πλήττεται αυτή την στιγμή από τις ίδιες συγκυρίες, σε πείσμα της απάθειας των συγχωριανών τους που δεν βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα, αποφασίζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να εναντιωθούν στην εξαθλίωση.Ο καφκικός πεσιμισμός ως αποτέλεσμα του αυταρχικού θεσμολατρικού κράτους δίνει την θέση του στον μιλλεναριανισμό του ιταλικού σεπτέμβρη και ο θεατής πλέον λυτρώνεται από τους κόμπους στο στομάχι παρακολουθώντας ένα ολόκληρο χωριό να βάζει στην άκρη τις οποιεσδήποτε διαφορές για να διαφυλάξει την αξιοπρέπεια του. Ο κρατικός μηχανισμός όμως δεν έχει πει την τελευταία του λέξη και αναδιπλώνεται ώστε το μήνυμα της ελπίδας να μην βγει έξω από τα όρια του μικρού χωριού. Θα τα καταφέρει?